Χαραγμένη Διαδρομή – Μελίνα Τούντα
15,00 €
Η Μελίνα Τούντα είναι καθηγήτρια γαλλικών και ιδιοκτήτρια φροντιστηρίων ξένων γλωσσών σε περιοχές της Αττικής.
Το 2020 απέσπασε το δεύτερο βραβείο διηγήματος με τίτλο “ο Υ(ιός)’’ και το τρίτο βραβείο παραμυθιού με τίτλο “Μπρούνο ένας πιστός φίλος’’ στον 20ό λογοτεχνικό διαγωνισμό της εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου ενώ το 2013 στον 13ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της ίδιας εταιρείας απέσπασε το τρίτο βραβείο παραμυθιού με τίτλο “Νίνα η ιστορία μιας όμορφης κίτρινης πεταλούδας”.
Το 2019 ίδρυσε τις Εκδόσεις Ζενίθ με στόχο την προάσπιση των συμφερόντων των συγγραφέων και των έργων τους.
Έργα της που κυκλοφορούν:
«Διώχνοντας τη λύπη στο Παρίσι», 2022
«Χαραγμένη Διαδρομή», 2021
«Γκρίζος Αέρας», 2019
«Αθέατη Απειλή», 2018
«Η Αγάπη ΔΕΝ Πονάει», 2017
«Έτσι κι αλλιώς… Καλημέρα», 2012
«Μία Αγάπη Δυο Ζωές», 2010
«Το Πεντάγραμμο του Πάθους», 2009
«Ζητείται μια Δεύτερη Ευκαιρία», 2005
Το παραμύθι με τίτλο «Διώχνοντας τη λύπη στο Παρίσι» -κατωχυρωμένη ιδέα-απέσπασε το δεύτερο βραβείο παραμυθιού στον 21ο διαγωνισμό της εταιρείας Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου.
Περιγραφή
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα και μέσα από τα σημαντικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα παρακολουθούμε την πορεία ζωής της Ειρήνης και της οικογένειάς της με χαρές, λύπες, πάθη και προδοσίες να πλαισιώνουν τη χαραγμένη διαδρομή τους.
Κοίταξα τη γιαγιά Κωνσταντίνα που περίμενε να αντικρίσει τη νύφη με το πρόσωπο ζωγραφισμένο από τη χαρά και την ανυπομονησία ταυτοχρόνως .
«Μμμμ, σκέτη κουκλίτσα φαίνεται!» ψιθύρισε ικανοποιημένη από όσα μέχρι στιγμής έβλεπε.
Η νύφη ίσιωσε το μακρύ φόρεμα που φορούσε και σηκώνοντας το κεφάλι της μας χαμογέλασε συνεσταλμένα. Τα χειροκροτήματα σταμάτησαν απότομα και αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε ματιές μεταξύ μας, γυρεύοντας να εκμαιεύσουμε αντιδράσεις για αυτό που αντικρίζαμε. Ναι μεν η νύφη ήταν λεπτή, ιδιαίτερα ψηλή, με υπέροχα ξανθά μαλλιά, αλλά φυσιογνωμικά ήταν ένα πολύ άσχημο πλάσμα. Είδα τη χαρούμενη έκφραση της γιαγιάς Κωνσταντίνας να σοβαρεύει απότομα και να κοιτάζει λοξά τον γιο της. Καθώς η νύφη κάλυπτε με αργό βήμα την απόσταση που τη χώριζε από τον μέλλοντα σύζυγό της, την άκουσα να του ψιθυρίζει δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο καθαρά την απογοήτευσή της:
«Ευτυχώς, που δεν ζει ο πατέρας σου! Θα τον έστελνες μια και καλή απόψε…»